Την παροχή της θερμότητας, είτε με τη μορφή του ατμού και θερμού ύδατος, από μια κεντρική πηγή σε μια ομάδα των κτιρίων. Όπως μια βιομηχανία, τηλεθέρμανσης ξεκίνησε στις αρχές του 1900 με κατανομή των καυσαερίων ατμού, προηγουμένως σπαταλάται στην ατμόσφαιρα, από εργοστάσια που βρίσκονται κοντά σε επιχειρηματικές και βιομηχανικών περιοχών. Έλευση της συμπύκνωσης τύπου ηλεκτρικές εγκαταστάσεις παραγωγής και την ανάπτυξη των μεγάλων αποστάσεων ηλεκτρικής μετάδοσης που οδήγησε στη συγκέντρωση των ηλεκτροπαραγωγικών σε μεγάλες εγκαταστάσεις απομακρυσμένη από επιχειρηματικές συνοικίες. Περισσότερες αστικής θέρμανσης, συστήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες βασίζονται σε ξεχωριστό ατμού γενιάς εγκαταστάσεις κοντά στα κέντρα φορτίο. Σε ορισμένες πόλεις, κυρίως η Νέα Υόρκη, τα υψηλής πίεσης district ατμού (πάνω από 120 λίβρες/in. ² ή 830 kilopascal τάση) χρησιμοποιείται εκτενώς για τη διατροφή των στροβίλων που δίσκου αντλιών και συμπιεστών ψυκτικό μέσο. Μολονότι ορισμένες περιφερειακές µονάδες θέρµανσης εξυπηρετούν αποσπασμένο κατοικίες, το κόστος της υπόγειες σωληνώσεις και τις μικρές ποσότητες θέρμανσης υπηρεσίας απαιτείται να γενικά ανέφικτο αυτήν την υπηρεσία.