Αγγλικά εξελίχθηκε από τις αγγλοσαξονικές γλώσσες από τους βαρβάρους--Angli, Σάξονες, Φρίσσιοι, γιούτας--των οποίων κληρωτών από τις ρωμαϊκές λεγεώνες είχε επισκεφτεί τη Βρετανία (αργότερα, Angleland, ή την Αγγλία) και διαπίστωσε ότι καλώντας. Ήρθαν γύρω από 410, το έτος Ρώμη έπεσε να τους Βησιγότθους και ο αυτοκράτορας Ονώριος αποφάσισε από την ασφάλεια της Ραβέννας ότι φυλάκια όπως Βρετανία ήταν από μόνα τους. Με οι Ρωμαίοι πάει, το εισερχόμενο Germanics αναμειγνύονται με τους αυτόχθονες Κέλτες, και έκαναν έτσι τους γλώσσες: σε παλιά ελληνικά και τα γήινα λόγια ("όνειρο," "νερό," "ισχυρή", "σήμερα", και "ψωμί" προέρχεται από την ΟΕ). Έτσι θέματα στάθηκε μέχρι William ο κατακτητής εισβάλλει το 1066 και έφεραν μαζί τους μια γλώσσα που ομιλείται στο Δικαστήριο: γαλλική, μια διάλεκτος της παχύ με λατινικές λέξεις που μεταμοσχεύονται από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την εχθρική κληρικοί γαλλική nobilityspeak. Τελικά αγγλονορμανδικό αναμιγνύεται με παλιά αγγλική να κάνουν μέση αγγλική (η γλώσσα του Chaucer), αλλά κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, ανανεωμένο ενδιαφέρον στην κλασική επιστήμη και υποτροφία κληθεί ένα άλλο κύμα της Latinisms. Με αυτά και μια έγχυση των ελληνικών όρων σε ισχύ, Αγγλικά αυξήθηκε τυποποιημένη με βοήθεια από το τυπογραφικό πιεστήριο. Σήμερα μόνο περίπου το ένα έκτο του είναι homegrown, το υπόλοιπο που εισάγονται από άλλες γλώσσες. Περιτριγυρισμένο από τα γρανάζια και Ζάντες της βιομηχανικής επανάστασης, καπιταλιστές και επιστήμονες πλάθεται πιο νέες λέξεις από τα Ελληνικά και τα λατινικά σχηματισμούς που παραχώρησαν για άντληση, ταξινόμηση, και μέτρηση. , Ως εκ τούτου, την ανάγκη για τα γλωσσάρια όπως αυτό. (Για ένα στοιχείο περισσότερα, δείτε Inkhorn. )