Het gedeelte van een DNA molekuul die uit een enkele oorsprong repliceerbaar is. Plasmiden en de chromosomen van bacteriën, bacteriofagen en andere virussen hebben meestal een enkele origin of replication, en in deze gevallen de hele DNA-molecule vormt een één replicon. Eukaryotic chromosomen hebben meerdere interne oorsprong en dus bevatten verschillende replicaties. Het woord wordt vaak gebruikt in de zin van een DNA molekuul staat van onafhankelijke replicatie, bijvoorbeeld "de shuttle vector pJDB219 is een replicon in beide gist en E. coli."