Een soort fotoelektrisch fotometer gebruikt in een methode voor het bepalen van de hooggelegen winden op de veronderstelling dat stellaire Scintillatie wordt veroorzaakt door atmosferische inhomogeneities (schlieren) wordt gestimuleerd door de wind in de buurt van tropopauze niveau. In één ontwerp die een ster met een enkele telescoop die door een vier-inch lang draaibare gleuf kijkt wordt waargenomen. Twee Scintillatie frequenties worden gecontroleerd, een hoge en een lage. De gleuf is gedraaid tot de verhouding van hoge-frequentie naar lage-frequentie Scintillatie minimaal is. Op dit punt, is de gleuf gericht parallel aan de wind. De omvang van de frequentie verhouding is een functie van de windsnelheid. In een ander ontwerp, twee telescopen gemonteerde vier centimeter uit elkaar zijn gericht op een ster. Slechts één frequentie moet worden gecontroleerd. Door directe observatie van fase relaties zoals de telescopen zijn gedraaid over een wederzijdse as, zowel richting en snelheid kunnen worden bepaald met minder dubbelzinnigheid en onzekerheid dan met het type één telescoop.