Wzajemnego uznawania przez dwa lub więcej krajów, że każda ze stron bezpieczeństwa i norm sanitarnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, nawet w przypadku, gdy nie identyczne, zapewnić równoważny poziom ochrony zdrowia ludzi i zwierząt. Na celu ułatwienie handlu, w praktyce weterynaryjnej równoważności jest, że każdy kraj poszczególnych produktów i nie będzie przedstawić odrębne normy państw przywozu i kłopotliwe i kosztowne inspekcji przez zagranicznych recenzentów. Weterynaryjnych równoważności była kwestią sporną dla Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej (UE); obie strony w 1997 r. zgodził się w zasadzie do umowy uznając siebie standardy, ale nie zostały sfinalizowane do początku 1999 r. ze względu na szereg nierozwiązanych sporów techniczne.